....στον "παιδικό κήπο"...

Ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε στην κ.Μαρία Kατσουνάκη η βυζαντινολόγος κ.Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, για τη στήλη: [Γεύμα με τη "Κ"] της εφημερίδας « H KAΘHMEPINH » της Kυριακής, 11 Nοεμβρίου 2012.

........................................

-Επανέρχομαι στην ερώτηση για το έλλειμμα παιδείας...

- Ρωτήθηκε κάποτε ένας μεγάλος νομπελίστας πού οφείλει την επιτυχία του. Αφού σκέφτηκε αρκετά, απάντησε: στον «παιδικό κήπο». Εκεί μου έμαθαν να πλένω τα χέρια μου πριν φάω, να μην κλέβω τα παιχνίδια του διπλανού, ποιοι είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, να δίνω το χέρι στο άλλο παιδί για να περάσουμε το πεζοδρόμιο... Γιατί αναφέρεστε στην παιδεία και όχι στην οικογένεια; Η παιδεία δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το σχολείο. Το σχολείο είναι η εκπαίδευση. Η παιδεία έχει να κάνει με την οικογένεια. Το σχολείο δεν είναι επιφορτισμένο να απαντήσει στις ελλείψεις της οικογένειας.

- Είμαστε, λοιπόν, λαός απαίδευτος ή ανεκπαίδευτος;

- Νομίζω ότι υπάρχουν σε όλον τον κόσμο άνθρωποι μεγάλης παιδείας και εμβέλειας που είναι Έλληνες. Θα πω όμως ότι η ελληνική οικογένεια έχει προτεραιότητες και πρότυπα που εν τέλει οδηγούν τους καλύτερους εκτός Ελλάδος. Όταν έχεις ως προτεραιότητα την υλική υπόσταση των πραγμάτων στέλνεις τα παιδιά σου στην Αμερική, στην Αγγλία ή στη Γαλλία όχι γιατί η παιδεία είναι καλύτερη αλλά γιατί είναι ενσωματωμένη σε έναν ευρύτερο χώρο. Ο ελληνικός χώρος είναι στενός. Νομίζω ότι κάνουμε λάθος οι ιστορικοί όταν χωρίζουμε την ιστορία σε αρχαία, μεσαιωνική, νεότερη και σύγχρονη. Γιατί παίρνουμε υπόψη μας μόνο τον χρόνο ενώ θα έπρεπε να πάρουμε τον χώρο μέσα στον οποίο δρα ο κάθε άνθρωπος. Αυτό το διαρκές προς τα έξω άνοιγμα συνέβαλε ώστε ποτέ η εγχώρια παιδεία να μην είναι επαρκής και αυτόνομη...........

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη:

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_11/11/2012_501342